Οι εικόνες που ταξιδεύουν συνεχώς από την Τουρκία και τη Συρία είναι γροθιά στο στομάχι. Και να σκεφτεί κανείς πως οι περισσότερες που βλέπουμε εμείς έχουν αίσιο τέλος. Ξέρουμε ωστόσο ότι η κατάσταση στις πληττόμενες περιοχές είναι τραγική. Πως οι άνθρωποι που ξημεροβραδιάζονται στα χαλάσματα για να σώσουν έστω μία ψυχή, ανασύρουν πόσες άλλες νεκρές…
Δεν είναι πολλά αυτά που μπορούμε να κάνουμε δυστυχώς, πέρα από το να ευχηθούμε να σταματήσει να αυξάνεται ο αριθμός των θανάτων. Ας μην υπάρξει άλλη μάνα που θα κλάψει για το παιδί της, ή παιδάκι για τους γονείς του.
Το μοναδικό πράγμα που μας κάνει να χαμογελάμε σε αυτό το γκρίζο τοπίο είναι οι διασώσεις. Η ιδέα πως μέσα στο σκηνικό θανάτου υπάρχει ακόμα η ζωή και πως κάποιοι άνθρωποι θα συνεχίσουν να παλεύουν για αυτήν μέχρι τέλους. Παρά τις αντίξοες συνθήκες και τις ελπίδες που σβήνουν όσο περνούν οι ώρες.
Μια τέτοια ιστορία είναι κι αυτή της 7χρονης Mariam από τη Συρία, που έζησε σχεδόν 2 μέρες σύμφωνα με τον πατέρα της, κάτω από τα χαλάσματα μαζί με το αδερφάκι της, Ilaaf. Η φωτογραφία τους κάνει το γύρο του διαδικτύου, κυρίως γιατί ο απεγκλωβισμός τους ολοκληρώθηκε με επιτυχία και τα δύο παιδιά βρίσκονται ασφαλή στην αγκαλιά των γονιών τους, αλλά και για τον τρόπο που το κοριτσάκι προστάτευε το μικρό της αδερφό με το χέρι της.
Στο βίντεο των λίγων δευτερολέπτων, ακούγεται ο διασώστης να δίνει κουράγιο στη μικρή Mariam όσο γίνονται οι ενέργειες απεγκλωβισμού, με το κοριτσάκι να απαντάει: «Βγάλτε με από αυτά τα συντρίμμια, κύριε, εμένα και τον αδερφό μου και θα κάνω ό,τι μου ζητήσετε». Κι αναρωτιέσαι, πώς μπορεί κάποιος να παρακολουθεί τέτοιες εικόνες και να το ευχαριστιέται, λόγω της εθνικότητας των θυμάτων…
The 7 year old girl who kept her hand on her little brother's head to protect him while they were under the rubble for 17 hours has made it safely. I see no one sharing. If she were dead, everyone would share! Share positivity… pic.twitter.com/J2sU5A5uvO
— Mohamad Safa (@mhdksafa) February 7, 2023
Ο πατέρας των δύο παιδιών, Mustafa Zuhir Al-Sayed, είπε πως «νιώσαμε το έδαφος να τρέμει και μπάζα άρχισαν να πέφτουν πάνω από το κεφάλι μας. Μείναμε δύο μέρες κάτω από τα ερείπια». «Ελπίζω αυτό που περάσαμε να μη χρειαστεί να το περάσει ποτέ κανείς», πρόσθεσε, αλλά δυστυχώς ξέρουμε ότι το περνάνε χιλιάδες άλλα άτομα και όχι πάντα με αίσιο τέλος…
Οι άνθρωποι μας άκουσαν και σωθήκαμε εγώ, η γυναίκα μου και τα παιδιά. Δόξα τω Θεώ, είμαστε όλοι ζωντανοί και ευχαριστούμε όσους μας έσωσαν.
Στη Συρία πάλι, γράφτηκε άλλη μία απίστευτη ιστορία μετά το σεισμό, αφού διασώστες έβγαλαν από τα συντρίμμια ζωντανό ένα νεογέννητο μωράκι, η μητέρα του οποίου πέθανε αφού το γέννησε.
Κάθε σκέψη και ευχή είναι μαζί με αυτούς τους ανθρώπους που δοκιμάζονται! Ας ελπίσουμε να σταματήσουν να μετράνε νεκρούς όσο το δυνατόν πιο σύντομα…
