Με το να φτιάχνουμε ιστορίες, με το να κάνουμε όνειρα. Χανόμαστε σε παραμύθι, απομίμησης των παραμυθιών μιας άλλης εποχής. Φτιάχνουμε τις δικές μας ιστορίες, καθορίζουμε τη συνέχεια μελωδικά κατά διαστήματα, την ένταση και το πάθος.
Ο ήχος παίζει με τις αναμνήσεις και τα λόγια, τις προκαλούν. Θλιβερά, χαρούμενα και παθιασμένα. Με τη μουσική αναδύονται συναισθήματα, όπως η χαρά ή η λύπη και το άγχος. Συνάμα, η μουσική, ως εκδραμάτιση των συναισθημάτων, προκαλεί την ανακούφιση στο τέλος.
Γνωστικές και γνωσιακές παράμετροι κι οι δεκάδες διαφορετικοί παραλήπτες των μηνυμάτων αυτών στον εγκέφαλο, καθορίζουν τις ακουστικές μας προτιμήσεις. Ακόμα, τις προτιμήσεις μας, καθορίζει η ιδιοσυγκρασία και η ωριμότητά μας, αλλά φυσικά και η συναισθηματική μας κατάσταση. Ταυτόχρονα, η εξοικείωση με τη μουσική, επιδρά καθοριστικά στην επιλογή του είδους της. Η εξοικείωση παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς ορίζει τις προσδοκίες των ακροατών. Η εξοικείωση με συγκεκριμένα είδη μουσικής αλλά και η μουσική καλλιέργεια επιδρούν στις επιλογές. Μάλιστα, όποιος διαθέτει μουσική παιδεία ή ασχολείται αρκετά με τη μουσική, συχνά έχει μια κριτική προδιάθεση απέναντι σε κάθε νέα ακρόαση που τον κάνει να αναπτύσσει αντιστάσεις και να μην αφήνεται εύκολα στη συγκινησιακή επίδραση της μουσικής (Πολυχρονιάδου).
Η μουσική υφίσταται εφόσον υπάρχουν οι δονήσεις, που ως ηχητικά κύματα στέλνονται στον ακουστικό πόρο. Ο θάλαμος, ο υποθάλαμος, η παρεγκεφαλίδα και τα εγκεφαλικά ημισφαίρια, επεξεργάζονται τον ρυθμό και τον τόνο. Ακόμα κι αν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ακριβώς πώς αυτό συμβαίνει, το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα το επιβεβαιώνει: η μουσική επηρεάζει τα περισσότερα μέρη του εγκεφάλου σε σχέση με άλλες εγκεφαλικές λειτουργίες. Ο ρυθμός, ο τόνος, η μελωδία, η αρμονία, οι στίχοι, συμβάλλουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Επιπλέον, οι γλωσσικές δεξιότητες, η δημιουργικότητα κι ακόμα κι η ευτυχία μπορεί να ευνοηθούν. Μάλιστα, έχει ανακαλυφθεί εμπειρικά ότι η μουσική αγωγή συμβάλλει στη μείωση της επιθετικότητας των μαθητών.
Η μουσική συγχρόνως, είναι χρήσιμη και σε θρησκευτικές και θεραπευτικές τελετουργίες, προκειμένου να οδηγηθεί κανείς σε μια ορισμένη κατάσταση. Τα μουσικά μοτίβα, ο ρυθμός κι η επανάληψή τους είναι χαρακτηριστικά σε τέτοιες περιπτώσεις. Η πίστη στην πνευματική επιρροή της μουσικής και η αξιοποίησή της, υπάρχει και στην Τουρκία, την Αφρική την Ινδονησία, στις Η.Π.Α. και στην Καραϊβική. Αλλά βέβαια, ποιος μπορεί να σκεφτεί την ύπαρξη ενός πολιτισμού χωρίς τη μουσική του πέρα από κάθε θεραπευτική η άλλη ιδιότητα;
Διεθνώς και καθολικά, η μουσική μας επηρεάζει ψυχολογικά, αλλά όχι μόνο επειδή τα ηχητικά σήματα στέλνονται στον εγκέφαλο και αυτός τα επεξεργάζεται. Η μουσική έχει κοινωνικοποιητική λειτουργία. Η μουσική είναι ανάλογη με την ιστορία και την κουλτούρα των ακροατών και των καλλιτεχνών της. Τη μουσική, οι άνθρωποι τη μοιράζονται και την αναγεννούν. Είναι μορφή τέχνης και έκφρασης, η οποία έχει συνεχώς μια νέα δημιουργία. Άλλωστε, μπορεί να συμπληρώσει ή να αναδείξει μια συναισθηματική κατάσταση. Είναι λογικό λοιπόν, το ότι αναδημιουργείται.
Ενδεχομένως, η μουσική έρχεται ως δημιούργημα εκεί που κάτι ανώτερο επιθυμείται να ειπωθεί από το υποκείμενο. Κι εδώ υπεισέρχεται το συναίσθημα που εκφράζεται με μια μορφή καλλιτεχνική. Είναι το μετουσιωμένο συναίσθημα και το εξαγόμενό του, το καλλιτεχνικό δημιούργημα. Πόσοι έρωτες υμνούνται μουσικά αλλά και πόσα εμβατήρια, αγώνες συνοδεύονται από τη μουσική…
