Η Έκθεση Ποιότητας της Ανώτατης Εκπαίδευσης για το 2017, ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που γνωρίζουμε, ότι δηλαδή, οι αιώνιοι φοιτητές καλά κρατούν, ακόμα και σε περίοδο οικονομικής κρίσης.
Ειδικότερα, το 29% του συνόλου των φοιτητών σε ΑΕΙ είναι οι γνωστοί “αιώνιοι φοιτητές”, εκ των οποίων οι περισσότεροι παίρνουν το πολυπόθητο πτυχίο μετά από δύο χρόνια.
Το 37% με 42% των φοιτητών της Πληροφορικής και των Φυσικών Επιστημών παίρνουν πτυχίο μετά από έξι ή επτά χρόνια. Ο τομέρας Τεχνολογιών Πληροφορικής -Πληροφορική, Νέες Τεχνολογίες, Ψηφιακά Συστηματα- είναι ο πιο συνηθισμένος σε αντίστοιχες καταστάσεις, όπου δηλαδή οι φοιτητές καθυστερούν πολύ να κρατήσουν το πτυχίο στα χέρια, ξεπερνώντας τη διάρκει ν+2 έτη με ποσοστό 42,59%.
Ακολουθούν στη λίστα οι Φυσικές Επιστημές – Βιολογία, Φυσική, Χημεία, Μαθηματικά- με τους αργοπορημένους απόφοιτους να αγγίζουν το 37,94%.
Η τριάδα κλείνει με τις Επιστήμες Μηχανικών – Αρχιτέκτοντες, Ηλεκτρολόγοι, Μηχανικοί– με 35,93%.
Ωστόσο, το 29% των φοιτητών ΑΕΙ που ανήκουν στην κατηγορία των αιώνιων φοιτητών, αλλάζει ριζικά σε πολλά πεδία. Ειδικότερα, στις Διοικητικές και Νομικές Επιστήμες – Διοίκηση Επιχειρήσεων, Μάρκετινγκ, Ναυτιλιακά, Νομική – το 47% των φοιτητών έχει ξεπεράσει το ν+2 , ενώ στις Ανθρωπιστικές Επιστήμες και Τέχνες το ποσόστο ανέρχεται στο 46%.
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που δημιουργούν αυτό το αποτέλεσμα, πάντως. Ευθύνες καταλογίζονται και στους καθηγητές, αλλά κυρίως στους ίδιους τους φοιτητές που επιλέγουν να αφήσουν τα χρόνια της δημιουργικότητάς τους με ατέρμονο άραγμα στα τραπεζάκια. Υπάρχει, βέβαια, και η κατηγορία των φοιτητών που έχουν δει ένα συνεχές 4 από ορισμένους καθηγητές με αποτέλεσμα να χρωστάνε 1-2 και να καθυστερούν να πάρουν πτυχίο. Οι “αιώνιοι φοιτητές” δεν είναι πάντως κάτι σπάνιο στη χώρα μας.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι η ΑΔΙΠ άσκησε κριτική στις κινήσεις Γαβρόγλου για συγχωνεύσεις σε ΤΕΙ και πανεπιστήμια:
«Η ΑΔΙΠ θεωρεί ακατάλληλο τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζεται η ένταξη υφιστάμενων προγραμμάτων σπουδών των Ιδρυμάτων του Τεχνολογικού Τομέα σε Ιδρύματα του Πανεπιστημιακού Τομέα της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Η ένταξη αυτή θα έπρεπε να γίνει μετά από αξιολόγηση του συνόλου των δομικών στοιχείων των προγραμμάτων σπουδών: της φυσιογνωμίας και του σκοπού τους, του γνωστικού τους αντικειμένου και της διάρθρωσής τους σε μαθήματα, του διαθέσιμου διδακτικού προσωπικού και των σχετικών υποδομών και υποστηρικτικών υπηρεσιών. Και μόνον από το γεγονός ότι μεταφέρονται σε άλλον τομέα της Ανώτατης Εκπαίδευσης, επηρεάζει τη φυσιογνωμία τους, που, όπως προαναφέρθηκε, αποτελεί βασικό δομικό στοιχείο τους. Η αξιολόγηση αυτή θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί από εξωτερικούς εμπειρογνώμονες για την κάθε επιστημονική περιοχή, υπό την εποπτεία και οργάνωση της Ανεξάρτητης Αρχής για τη Διασφάλιση και Πιστοποίηση της Ποιότητας (ΑΔΙΠ)».
