Κάθε χρόνο, μιλάμε για τους μαθητές που ξεχώρισαν με την υψηλή τους απόδοση στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Ύστερα από πολύ κόπο, διάβασμα και ξενύχτια, φτάνουν στο στόχο τους και περήφανοι μιλούν για την όλη διαδρομή μέχρι να γίνει αυτό. Ωστόσο, κοινός παρονομαστής των περισσότερων εξ αυτών, είναι τα φροντιστηριακά ή ιδιαίτερα μαθήματα. Τα οποία προφανώς και δε ζήτησε ποτέ κανένας μαθητής, ωστόσο η κατάσταση στο εκπαιδευτικό σύστημα είναι τέτοια που δεν αφήνει άλλη επιλογή.
Κάτι, βέβαια, που δεν ισχύει για τον Δημήτρη Βόγδου, έναν από τους χιλιάδες φετινούς υποψηφίους των φετινών Πανελληνίων.
Η περίπτωσή του λοιπόν, ξεχωρίζει για 2 λόγους: Πρώτον, γιατί κατάφερε να συγκεντρώσει 19.253 μόρια εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, γράφοντας μάλιστα 19,9 στα δύσκολα θέματα των Μαθηματικών, και δεύτερον, γιατί όλα αυτά έγιναν χωρίς τη βοήθεια εξωσχολικών μαθημάτων στο, κατά κοινή ομολογία, πιο απαιτητικό μάθημα του πεδίου του, δηλαδή στα Μαθηματικά.
Πρόκειται για παιδί πολύτεκνης οικογένειας, με καταγωγή από την Κοζάνη, ο οποίος παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, κατάφερε να κάνει ένα όνειρό του πραγματικότητα.
Και το όνειρο αυτό έχει άλλη βαρύτητα, από τη στιγμή που πάλεψε μόνος του, χωρίς βοήθεια για να το ζήσει. Ο ίδιος μίλησε στο kozanimedia για την επιτυχία του και μεταξύ άλλων, δήλωσε:
«Η πορεία προς τις πανελλαδικές περιβάλλεται από έναν μύθο έτσι;. Η ατελείωτη κούραση, το διάβασμα, να ξεχάσεις οτι ζεις και όλα τα συναφή. Θαρρώ πως είναι επιλογή μας ενίοτε πως θα διαχειριστούμε την κάθε πρόκληση. Και οι Πανελλήνιες είναι μέχρις στιγμής η μεγαλύτερη. Το θέμα είναι πώς θα την αντιμετωπίσεις. Με χαρά και αισιοδοξία ή με απόλυτη απελπισία. Ειλικρινά δεν υπήρξα απόλυτα αισιόδοξος. Τα «δεν περνάω ούτε με αίτηση» έδιναν και έπαιρναν.
Βέβαια αγαπούσα τα μαθήματα και ας αγανάκτησα άπειρες φορές. Προς τον Γενάρη κατάλαβα ότι είναι ευχάριστη (μάλλον μπορείς εσύ να την κάνεις ευχάριστη) εμπειρία. Υπάρχουν άλλα τόσα άτομα που περνούν το ίδιο και κλαίτε μαζί. Χωρίς λίγο κλάψιμο (και κάψιμο) δεν βγαίνει η χρονιά. Σημασία όμως έχει να γίνεις εξωτερικός παρατηρητής και όσο γίνεται να περάσεις καλά. Και δεν θα πω ότι δεν διάβαζα. Έχω αφήσει τα οστά μου πάνω στο γραφείο στο δωμάτιο μου. Αλλά ήταν και μέρες που δεν έκανα τίποτα. Πόσοι ξέρουν άραγε ότι δεν έμαθα πότε τη σελίδα 113 στη βιολογία; (και δεν έπεσε γιατί αλλιώς αστο…).
Πόσοι ξέρουν ότι τον Μαιο έγινα τουρίστας; Όμως τους προηγούμενους μήνες ριζών εις και γίνεσαι ένα με το Θρανίο. Κάποιοι λένε πως δεν αξίζει να ταλαιπωρηθείς τόσο. Πιστεύω πως αν οι μαθητές δουν τις πανελλήνιες ως ένα δώρο και μια ευκαιρία να σπουδάσεις ΔΩΡΕΆΝ θα αλλάξει η εικόνα. Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένεια μου και τους φίλους μου ούλους τους καθηγητές που με στήριξαν (σχολείο και φροντιστήριο). Βέβαια σε καθ μου βήμα ζητώ πάντα την βοήθεια του Χριστού μας και την ευχή του πνευματικού μου πατέρα».
