Υπάρχει μια καλά φυλαγμένη θέση στην κόλαση 🔥, για όσους αποφασίζουν να απαντήσουν σε μήνυμα με κλήση! Δεν ανακαλύφθηκε το texting, για να απαντάμε σε τηλέφωνα και να μην μπορούμε να μιλήσουμε άνετα. Ας είμαστε λίγο πιο demure και mindful. ✌️
Οι κανόνες της εποχής μας είναι ξεκάθαροι νομίζω ύστερα από τόσα χρόνια κι άλλα τόσα memes γύρω από το μίσος που έχει η γενιά μας για τις κλήσεις. Το ‘this call could have been a text’ είναι κάτι σαν σήμα κατατεθέν μας. Οτιδήποτε μπορεί να λυθεί μέσω μηνύματος, ας λυθεί μέσω μηνύματος. Δεν χρειάζεται να βάζουμε την ομιλία στην εξίσωση, λες και είμαστε τίποτα ώριμοι άνθρωποι που έχουν εξασκήσει τα social skills τους.
Άλλωστε, η σχέση αγάπης με τα μηνύματα μετράει αρκετά χρόνια πια. Το texting τρένταρε επί εποχές MySpace και Hi5 και απογειώθηκε όταν μπήκε το Facebook και το Messenger στη ζωή μας. Σήμερα, αποτελεί σχεδόν μονόδρομο όσον αφορά την επικοινωνία, εκτός από εκείνες τις περιπτώσεις που έχεις υπερβολικά πολύ μαζεμένο τσαγάκι και στέλνεις ηχητικά εφάμιλλα με ένα μισάωρο podcast.
Λιγότερο εξοικειωμένοι με τις κλήσεις οι σημερινοί νέοι, περισσότερο… τρομοκρατημένοι με τον ήχο τους!
Ενώ λοιπόν αγνοούμε εκούσια τις κλήσεις στο κινητό, κάποιοι άλλοι τραγουδούν τους στίχους της Αναστασίας «Μα πού να ‘σαι κοιμάσαι, που δεν απαντάς;» και θυμώνουν/αγχώνονται. Μην το παίρνετε προσωπικά. Πιθανότητα θα απαντούσαμε αν είχατε επιλέξει την άλλη οδό, αυτή του μηνύματος.
Όπως λέει στο BBC και η Dr Elena Touroni, σύμβουλος-ψυχολόγος, οι σημερινοί νέοι δεν προλάβαμε και πολύ τα τηλεφωνήματα, οπότε δε μας βγαίνει να ακολουθήσουμε την τακτική τους. Αντιθέτως, έχουμε αναπτύξει μια κάποια φοβία απέναντι στον ήχο της κλήσης.
Μιλώντας με στοιχεία, σχεδόν το 70% από τους 2.000 νέους ηλικίας 18-34 ετών, που απάντησαν σε σχετική έρευνα του Uswitch, παραδέχτηκαν ότι, στο κεφάλι τους, οι αναπάντεχες κλήσεις είναι συνδεδεμένες με κακά μαντάτα.
Και όντως, είναι τόσο σπάνιες, που όταν γίνονται, το μυαλό μας πάει αμέσως στο κακό σενάριο. «Γιατί με παίρνει τώρα αυτ@; Κάτι θα έγινε», σκέφτεται το μυαλουδάκι μας – κάτοχος μεταπτυχιακού στο overthinking.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνει και οι ψυχοθεραπεύτρια Eloise Skinner, σημειώνοντας ότι:
«Ενώ οι ζωές μας γίνονται όλο και πιο πολυάσχολες και το πρόγραμμα δουλειάς πιο απρόβλεπτο, έχουμε λιγότερο χρόνο να καλέσουμε έναν φίλο απλά για να τα πούμε. Τα τηλεφωνήματα, έτσι, γίνονται για τις σημαντικές εξελίξεις στη ζωή μας, που είναι πιο περίπλοκες και δύσκολες».
Ηχητικά μηνύματα: το νέο αγαπημένο thing των νέων!
Έχοντας ρίξει το ακυράκι μας στην τηλεφωνική επικοινωνία, έπρεπε να βρούμε κάτι για τις φορές που είναι πολλά όσα έχουμε να πούμε. Τα ηχητικά ήταν η απάντηση, αλλά κι εκεί, συναντάμε φαινόμενα κατάχρησης. Δεν χρειάζεται ακόμα και ένα απλό «οκ» να σταλεί σε ηχητικό. Ούτε μία πρόταση να χωριστεί σε δέκα ηχητικά, τα 3/4 των οποίων είναι «εεεε», «μμμμ», «αααα».
Σε κάθε περίπτωση, το Uswitch έδειξε ότι το 37% των ηλικιών 18-34, έχει μια προτίμηση σε αυτή τη μορφή επικοινωνίας. Διότι όπως δήλωσε η 19χρονη Susie Jones: «Τα ηχητικά μηνύματα είναι σαν να μιλάς στο τηλέφωνο, αλλά καλύτερο. Έχεις τα θετικά του να ακούς τη φωνή του φίλου σου, αλλά δε συνοδεύεται από πίεση, οπότε είναι ένας πιο ευγενικός τρόπος επικοινωνίας».
Η φοβία για το τηλέφωνο και το αντίκτυπό της στη δουλειά
Σύμφωνα με τον 31χρονο δικηγόρο και δημιουργό περιεχομένου, Henry Nelson-Case, στο BBC, το άγχος που προκαλούν οι συνομιλίες σε πραγματικό χρόνο, η πιθανή αμηχανία και η πίεση να απαντήσεις αμέσως, τον κάνουν να μισεί να μιλά στο τηλέφωνο. Same Henry, same.
Ταύτιση νιώθουμε και με την 27χρονη Dunja Relic, η οποία αποφεύγει τις κλήσεις στo χώρο εργασίας επειδή μπορεί να είναι χρονοβόρες και να την αποσπούν από τα καθήκοντά της. Η ψυχοθεραπεύτρια Eloise Skinner το περιέγραψε ως «αυτό θα μπορούσε να είχε γίνει με ένα email».
Feel free να εκτυπώσεις αυτή την έρευνα και να την αφισοκολλήσεις οπουδήποτε μπορεί να τη δουν όσοι επιμένουν να σε παίρνουν ακόμα τηλέφωνο! 🤗
