Συνάδελφ@ που σπουδάζεις ψυχολογία, αν για κάποιο λόγο έχεις τα νεύρα σου σήμερα, μη συνεχίσεις το άρθρο, γιατί θα αποκτήσεις περισσότερα. Αν, πάλι, είσαι σε mood ταυτίσης και θες να νιώσεις ότι δεν είσαι μόν@, be my guest.
Ως φοιτητής ψυχολογίας, είμαι σίγουρος ότι έχεις πέσει πολλάκις θύμα φράσεων που αφορούν το αντικείμενο σπουδών σου/μας. Συγγενείς, φίλοι και θειάδες από το χωριό, μόλις ακούν ότι «το παιδί πέρασε ψυχολογία», ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι ο κλάδος αυτός δεν είναι μια αμερικανιά και «α καλέ, από πότε έχουμε τέτοιο στην Ελλάδα;».
Μια παρανόηση που υπάρχει γενικά γύρω από το πτυχίο της ψυχολογίας είναι ότι αρκετοί θεωρούν ότι είμαστε… γιατροί. Σόρρυ που το χαλάω, αλλά δεν είμαστε. Το ότι τυχαίνει να αποκαλούμε τον κόσμο που μας επισκέπτεται, είτε «ασθενείς» (γιατί ασθενής είναι αυτός που δεν έχει σθένος, δύναμη για να κάνει κάτι – όχι απαραίτητα ο άρρωστος!) είτε πελάτες, δε μας κάνει απόφοιτους της Ιατρικής Σχολής!
Δύο χρόνια λοιπόν στο κουρμπέτι και στην προσπάθειά μου να πάρω το ρημάδι το πτυχίο, έχω ακούσει κάτι διαμαντάκια τα οποία προσωπικά θεωρώ πως θα μου μείνουν για μια ζωή – και όχι με θετικό πρόσημο!
1 «Με ψυχολογείς τώρα;» / «Πώς με κόβεις σαν άνθρωπο;»
Να ρωτήσω κάτι; Από πότε τα πανεπιστήμια έγιναν παραρτήματα του Hogwarts; Δεν μας μαθαίνουν πώς να εξελίξουμε τις τηλεπαθητικές μας ικανότητες, ούτε μας βάζουν ακτίνες για αναγνώριση ιδιοσυγκρασίας. Τσιλ λίγο. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν το λεγόμενο «χάρισμα» και μπορούν πολύ εύκολα να αξιολογήσουν τους άλλους, και κάποιος (εγώ) θα μπορούσε να πει ότι είναι απλά οξυμένη η ενσυναίσθησή τους ή αρκετά ανεβασμένος ο δείκτης της συναισθηματικής τους νοημοσύνης.
Παρ’ όλα αυτά, ΟΧΙ, δε θα σε ψυχολογήσω ακόμα κι αν μπορούσα – εκτός κι αν μου δώσεις 50€, ευχαριστώ. 💅🏻
2 «Ευτυχώς έχουμε και έναν γιατρό στην οικογένεια»
Εδώ δίνω ελαφρυντικό γιατί το ακούω συχνά από τη γιαγιά μου, η οποία είναι λογικό να μην ξέρει τη διαφορά μεταξύ ψυχολογίας και ψυχιατρικής. Οι υπόλοιποι όμως που δεν είστε η γιαγιά μου, τι δικαιολογία έχετε; Κατανοώ το concept ότι «οι ψυχολόγοι γιατρεύουν την ψυχή των ανθρώπων», αλλά δεν είμαστε το ίδιο με τους γιατρούς και δεν μπορώ ειλικρινά να καταλάβω από πού έχει προέλθει αυτή η παρανόηση. Για να πω και την αλήθεια μου πάντως, δε διορθώνω κανέναν πλέον που με αποκαλεί γιατρό, γιατί με κάνει να νιώθω ανώτερος. 🤪
3 «Η Ψυχολογία δεν είναι επιστήμη, απλά πρέπει να έχεις κοινή λογική»
Σοβαρά; Για να σε δω να γράφεις 17-18 χιλιάδες μόρια ή 10 σε κάθε μάθημα αν είναι «απλά κοινή λογική». Το γκρουπ των ανθρώπων που το λένε αυτό είναι το ακριβώς αντίθετο με τους προηγούμενους: μειώνουν παντελώς την επιστήμη. Βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι δεν έχουν κάνει ούτε μία ώρα ψυχοθεραπείας και το μότο ζωής τους είναι «τα καταφέρνω μόνος μου, δε χρειάζομαι κάποιον να μου πει τι να κάνω». Καλό για σένα, go bestie, αλλά ξέρουμε όλοι ότι λες ψέματα. 🤭
4 «Με το που πάρεις πτυχίο, θα έχεις πολλούς πελάτες… εμάς» (σ.σ. οικογένεια, φίλοι)
Η οικογένεια πάνω απ’ όλα, ναι, αλλά οφείλω να ενημερώσω προς αποφυγή παρεξηγήσεων: ένας ψυχολόγος απαγορεύεται να αναλάβει άτομα της οικογένειάς του ή του στενού του κύκλου, καθώς είναι προκατειλημμένος απέναντί τους! Πολύ απλά, όταν έχουμε απέναντι δικούς μας ανθρώπους, δε μας είναι εύκολο να τους βοηθήσουμε ως εξωτερικοί παρατηρητές, με αποτέλεσμα να δίνουμε συμβουλές «για το καλό τους» και όχι για το τι χρειάζεται πράγματι να κάνουν. Δηλαδή δε θα πω στην κολλητή μου «κάνε αυτό που νιώθεις» αν της ξαναστείλει ο πρώην. Θα τη στείλω στο δι@ολο!
5 «Τι εννοείς αγχώνεσαι; Ψυχολογία σπουδάζεις, δεν μπορείς να το διαχειριστείς;»
Fun fact για όποι@ δεν το ξέρει: σχεδόν κάθε ψυχολόγος με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, οφείλει (κατ’εμέ) να έχει κάνει ψυχοθεραπεία, τόσο για να «τριφτεί» σε προσωπικό επίπεδο με τη διαδικασία όσο και για να αντιμετωπίσει δικά του θέματα τα οποία ίσως αποτελέσουν τροχοπέδη στη βοήθεια που θέλει να προσφέρει.
Με αυτό το statement, θέλω να υπενθυμίσω πως και οι ψυχολόγοι είμαστε άνθρωποι και όπως όλοι, πέφτουμε! Ναι, παθαίνουμε breakdowns, κλαίμε, αγχωνόμαστε και παρ’ όλο που «ξέρουμε» τρικάκια για να κατευνάσουμε ό,τι μας συμβαίνει, πολλές φορές δε θέλουμε ρε μεγάλε!
Και κάτι άλλο: τουλάχιστον το 70% που σπουδάζει ή θέλει να σπουδάσει ψυχολογία το κάνει κυρίως για να δει τι παίζει με τον εαυτό του, τι διαταραχή μπορεί να έχει, κλπ. Φυσικά και υπάρχει «νορμάλ» κόσμος, αλλά η πλειονότητα είμαστε delulu και ψαχνόμαστε. 🥲
6 «Εσύ που είσαι ψυχολόγος, ποια είναι η γνώμη σου για το τάδε;»
Εσύ που είσαι γραμματέας, γιατρός, δικηγόρος (ή ό,τι θες να είσαι τέλος πάντων) ποια είναι η γνώμη σου για το τάδε; Θες να βγούμε και στους δρόμους να ρωτήσουμε περαστικούς; Δεν θέλω να αποπαίρνω τον κόσμο, καταλαβαίνω ότι η γνώμη μας ίσως μετράει παραπάνω, αλλά και πάλι, δεν μπορώ να εκφέρω πάντα γνώμη μέσω του αντικειμένου μου. Συνήθως η απάντηση που δίνω είναι ένα «ξέρω ‘γω;» και προχωράω παρακάτω. Οπότε όχι Κώστα μου, δεν γνωρίζω πώς ερμηνεύει η ψυχολογία το γεγονός ότι οι αριστερόχειρες κρατάνε το ψαλίδι με το δεξί!
7 «Η Ψυχολογία είναι παντού! Πώς νιώθεις που μπορείς να «διαβάσεις» κάθε κατάσταση;»
Απλά σιχαίνομαι. Η φράση αυτή ηχεί στο υποσυνείδητό μου με τη φωνή της μάνας μου να λέει «Τα Μαθηματικά είναι παντού, διάβασε». Η εξέλιξη της φράσης αυτής από το πρώτο έτος έγινε «Η ψυχολογία είναι παντού, πέρνα τα μαθήματα». Πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί όταν κάτι «είναι παντού» πρέπει να το ξέρουμε. Δυσκολεύομαι ακόμα με τις διαιρέσεις δεκαδικών και τις ταυτότητες στα μαθηματικά, αλλά μια χαρά τα έχω πάει στη ζωή.
Δεν θα πω όμως ψέματα, το να σπουδάζεις κάτι το οποίο έχει ως βασικό αντικείμενο μελέτης τον άνθρωπο έχει πλάκα. Παρατηρείς κόσμο, ξέρεις ίσως τι μπορεί να νιώθουν και έχεις την ικανότητα να «μπεις στα παπούτσια τους». Είσαι σαν ένας μικρός υπερήρωας, αλλά το θέμα και εδώ είναι: ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΦΟΡΑ;
Πάντως, ένα πράγμα δε μας χαλάει σε όλο αυτό: όλοι θέλουν να μάθουν πώς και τι σκεφτόμαστε με αποτέλεσμα η προσοχή να είναι μονίμως πάνω μας χεχε!
