Το 2022 βρίσκεται μια ανάσα μακριά και οι πρώτες βλέψεις του είναι εδώ. Όχι, δε μάθαμε ακόμα τι σχέδια έχει για την πανδημία (κάτι για ‘2020 too’ διαβάζουμε κι αγχωνόμαστε), αλλά γνωρίζουμε ότι θέλει να γίνει πιο οικολογικό, στοχεύοντας σε κάτι που αγαπάμε πολύ. Πάρα πολύ.
Μιλάμε για ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητά μας, το ντελίβερι και τον καφέ – τα οποία συχνά συνδυάζονται κιόλας.
Από τη μία, λοιπόν, πονάει λίγο η επιβολή ειδικής εισφοράς που θα ισχύσει με τον ερχομό του νέου έτους, από την άλλη όμως ο «πράσινος» εαυτός μας παραδέχεται ότι τα πλαστικά ποτήρια, καπάκια και δοχεία με τα οποία παραλαμβάνουμε τις παραγγελίες μας είναι μεγάλο πλήγμα στον πλανήτη.
Η παρότρυνση να κουβαλάμε μαζί μας θερμός και να το γεμίζουμε με το ρόφημα που παραγγέλνουμε απ’ έξω, καθώς και δικά μας ταπεράκια για το φαγητό, υπάρχει καιρό τώρα. Επειδή όμως λίγοι την ακολουθούν, αποφασίστηκε να μπει ένα πράσινο τέλος 10 λεπτών για το take away και το delivery – αντίστοιχο με εκείνο που έχουν οι σακούλες των σούπερ μάρκετ – σε μια προσπάθεια να μειωθεί η χρήση τους.
«Από την 1η Ιανουαρίου 2022 επιβάλλεται εισφορά προστασίας του περιβάλλοντος για τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης, όπως αυτά απαριθμούνται παρακάτω που διατίθενται ως συσκευασία των τροφίμων και των ποτών κατά την πώλησή τους από επιχειρήσεις μαζικής εστίασης και από επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου, οι οποίες πωλούν τρόφιμα και ποτά. Η καταβολή της εισφοράς επιβάλλεται στους καταναλωτές ανά τεμάχιο προϊόντος. Το πλαστικό κάλυμμα ή καπάκι λογίζεται ως διακριτό προϊόν, για το οποίο επιβάλλεται αυτοτελώς η εισφορά», αναφέρει η απόφαση.
Πιο αναλυτικά, η απόφαση αφορά:
1. Κυπελλάκια για ποτά, συμπεριλαμβανομένων των καλυμμάτων και των καπακιών τους.
2. Περιέκτες τροφίμων, δηλαδή δοχεία όπως κουτιά, με ή χωρίς κάλυμμα, εντός των οποίων τοποθετούνται τρόφιμα τα οποία:
• προορίζονται για άμεση κατανάλωση είτε επιτόπου είτε εκτός του καταστήματος,
• συνήθως καταναλώνονται από το δοχείο,
• είναι έτοιμα για κατανάλωση χωρίς περαιτέρω προετοιμασία, ιδίως μαγείρεμα, βράσιμο ή ζέσταμα, συμπεριλαμβανομένων των περιεκτών που χρησιμοποιούνται για γεύματα ταχυφαγείων ή άλλα γεύματα έτοιμα προς άμεση κατανάλωση, εκτός από περιέκτες ποτών, πιάτα, πακέτα και περιτυλίγματα που περιέχουν τρόφιμα.
Να σημειώσουμε πως όσοι δε διατίθενται να πληρώσουν το παραπάνω ποσό, αλλά ούτε και να επιβαρύνουν κι άλλο το περιβάλλον, υπάρχει νόμος που υποχρεώνει τις επιχειρήσεις να εξυπηρετούν τους καταναλωτές με τη χρήση δικών τους επαναχρησιμοποιήσιμων προϊόντων αντί των πλαστικών συσκευασιών, να διαθέτουν σε χαμηλότερη τιμή τα μη συσκευασμένα τρόφιμα και ποτά όταν πωλούνται σε επαναχρησιμοποιήσιμο προϊόν των καταναλωτών, καθώς και να αναγράφουν στις πινακίδες, τους τιμοκαταλόγους ή να ενημερώνουν με οποιονδήποτε τρόπο για την τιμή πώλησης των τροφίμων και ποτών που διατίθενται χωρίς συσκευασία.
Γενικότερα πάντως, πρέπει να αναμένουμε κι άλλες τέτοιες ενέργειες στο μέλλον, μιας και διανύουμε μια μεταβατική εποχή, όπου το πλαστικό «διώκεται» από τα κράτη, μιας και το αντίκτυπό του στο περιβάλλον είναι πολύ μεγαλύτερο από τη χρησιμότητά του στη ζωή μας.
