Μέχρι τώρα, έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στον Στίβεν Νάιτ και όχι άδικα! Ο εξηντάρης σεναριογράφος βρίσκεται συχνά μπροστά μας, κυρίως χάρη στο εκπληκτικό Peaky Blinders!
Πέρα από αυτό όμως, ο Νάιτ είναι μια υποδειγματική πένα, που έχει την υπογραφή του σε πάνω από 30 projects όπως σειρές, ντοκιμαντέρ και ταινίες. Πίσω στο 2013 μάλιστα, έκατσε για πρώτη φορά και στην καρέκλα του σκηνοθέτη, καθοδηγώντας τον Τζέισον Στέιθαμ στο «Χωρίς Οίκτο», ενώ στα καπάκια έκανε και το “Locke” με τον Τομ Χάρντι, που γνώρισε τεράστια επιτυχία!
Είναι ένας πραγματικά αναγνωρισμένος και παραγωγικός σεναριογράφος που έχει κερδίσει τον σεβασμό όλων. Όταν λοιπόν μάθαμε ότι βγάζει ένα νέο θρίλερ με τον Μάθιου Μακόναχι και την Αν Χάθαγουεϊ, ήταν λογικό να ενθουσιαστούμε! Η φάση όμως, ήταν πολύ πιο παράξενη απ’όσο περιμέναμε…
Το Serenity είναι ένα πραγματικά αξιοπερίεργο φιλμ, που θα διχάσει τους θεατές και θα σηκώσει πολλή κουβέντα… προς το χειρότερο!
Η πλοκή θέλει τον σέξι πρωταγωνιστή να βρίσκεται σ ‘ένα μικρό, απομονωμένο νησί, όπου ζει δουλεύοντας σε ένα αλιευτικό. Στην πρώτη κιόλας σκηνή, αντιλαμβάνεσαι την ευαίσθητη και νευρική του φύση, αφού βγάζει μαχαίρι σε έναν ενοχλητικό πελάτη του!
Ανάμεσα στη χαλαρή του καθημερινότητα στο ειδυλλιακό νησάκι, περνά το χρόνο του πίνοντας, βγάζοντας τα μάτια του με την μιλφάρα Νταϊάν Λέιν (όνειρο ζωής!) και κυνηγώντας ένα μεγάλο, άπιαστο ψάρι που του ‘χει γίνει εμμονή. Κάπου εκεί, εμφανίζεται η πρώην γυναίκα του, παρακαλώντας να τη σώσει απ’ τον σαδιστή πλούσιο σύζυγό της, που έχει κάνει τη ζωή της ίδιας και του γιου του Μακόναχι σκέτη κόλαση.
Η ταινία λοιπόν ξεκινά με τις πιο τυπικές των αστυνομικών φιλμ υποσχέσεις, βάζοντας σε στο κλίμα ενός κλασικού ερωτικού τριγώνου, ενός μυστηρίου που δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί και μιας femme fatale που κρύβει περισσότερα απ’ όσα δείχνει.
Το τι ακολουθεί, είναι δύσκολο να το περιγράψω…
Στα μισά της ταινίας, συμβαίνει κάτι που σε γεμίζει ερωτηματικά. Τι έγινε τώρα; Σποϊλάρανε την ίδια τους την ταινία; Αυτό πραγματικά ισχύει; Πού είμαστε τελοσπάντων; Είναι στα συγκαλά του ο ήρωας; Τον δουλεύουν όλοι; Αυτό όντως συμβαίνει; Είναι η πραγματικότητα; Είναι η φαντασία του; Πού είναι τα όρια ανάμεσα στα δύο;
Πολλές, πολλές ερωτήσεις και η συνοχή της ταινίας χάνεται ολοσχερώς!
Αισθάνεσαι μπερδεμένος και το σενάριο δε σε βοηθά να ξέρεις πού να πατήσεις. Και δεν είναι μόνο το πόσο παράλογη η «ανατροπή», αλλά το ότι αντικειμενικά η ταινία κάνει κοιλιά! Από ένα σημείο και μετά, νιώθεις ότι ούτε οι έμπειροι πρωταγωνιστές δεν ξέρουν τι να κάνουν.
Ο Μακόναχι, απλά περιφέρει τα μούσκουλα του άσκοπα, θυμίζοντας μια εκδοχή του εαυτού του από τα early 00s, απλά με φωνή αλά True Detective!
H Χάθαγουεϊ είναι σχεδόν αξιολύπητη στον ρόλο της μοιραίας και δε σε πείθει στιγμή, ενώ ο Τζέισον Κλαρκ κάνει τον στερεοτυπικά σιχαμένο, όπως σε κάθε άλλη ταινία που τον έχεις δει (αλλεργία έχω πάθει μ’ αυτόν τον τύπο)!
Στο τέλος, ο Νάιτ κλείνει τον κύκλο της όλης παραξενιάς με ικανοποιητικό (;) τρόπο, που παλεύει να δικαιολογήσει όσα προηγήθηκαν, αλλά αισθάνεσαι ότι αυτήν τη φορά, το παράκανε! Είναι λες και είπε ότι «τώρα θα γράψω κάτι που θα τους αφήσει όλους μαλάκες»! Και το κατάφερε, αλλά δε νομίζω με το τρόπο που περίμενε…
Το Serenity δεν είναι εύκολη ταινία να την περιγράψεις χωρίς spoilers. Σίγουρα διαθέτει πολύ δυνατά ονόματα για να προσελκύσει κόσμο, αλλά θέλει να έχεις ΠΟΛΥ ανοιχτό μυαλό όταν πας να τη δεις, γιατί δεν είναι με τίποτα αυτό που περιμένεις!
Σαν ταινία μυστηρίου αποτυγχάνει, σαν θρίλερ δε σου προκαλεί αγωνία, ενώ σαν ερωτικό νουάρ δεν το ‘χει καθόλου! Υπάρχουν στιγμές που μοιάζει να ξέρει τι θέλει να πει, αλλά το γενικό σύνολο είναι τόσο αλλοπρόσαλλο που καταντά παρωδία!
Είναι μια από τις πιο mindfuck ταινίες που θα δεις τελευταία. Ή που θα τη βρεις έξυπνη ή που θα την σκυλοβρίσεις σαν ένα από τα μεγαλύτερα σκουπίδια που έχεις δει ποτέ!
Δε θα σε αφήσει αδιάφορο, αλλά μπορεί να φας τεράστια ήττα! Ήδη έχει κάνει κριτικούς να τη μισήσουν με πάθος, αλλά σίγουρα θα υπάρξουν και πολλοί που θα γουστάρουν τον ψυχολογικό δαίδαλο στον οποίο σε υποβάλλει! Για μένα, ήταν αχρείαστα παραφουσκωμένη και υπεροπτική, αλλά το διασκέδασα ακόμα κι όταν γέλαγα με τα fail της!
Σίγουρα πρόκειται για μία από τις ταινίες που ανυπομονώ να δω πώς θα αντιδράσουν οι περισσότεροι! Αν και η μεγάλη μου σιγουριά, είναι ότι τα φτυάρια θα πάρουν φωτιά!
Υ.Γ. Η ντόπια διανομή έκανε πάλι το θαύμα της και μετονόμασε το “Serenity” (γαλήνη, ηρεμία) σε «Νησί της Αποπλάνησης»! Το οποίο είναι πολύ χαζό, αν και ομολογώ ότι και ο αρχικός τίτλος δε μου άρεσε, γιατί είναι σαν να τον «κλέβει» από το Serenity του 2005, που είναι μια πολύ αδικημένη εργάρα!
