Εδώ και λίγο καιρό, από τις 17 Ιουλίου συγκεκριμένα, το Disney+ έχει εμπλουτιστεί με τη νέα σεζόν της σειράς του FX, ‘The Bear’.
Πρόκειται για μία από τις πιο καλοδουλεμένες παραγωγές των τελευταίων χρόνων, που σε αντίθεση με τα fast series (κάτι σαν το fast food) που παίζει πολύ σαν είδος πλέον και αποτελεί μια πρόχειρη προσπάθεια να καλύψει τις κενές ώρες μας, επενδύει στην ποιότητα της εικόνας και της πλοκής, στους διαλόγους, στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, στα πάντα. Πόσο αναζωογονητικό, αν αναλογιστείς ότι οι περισσότερες παραγωγές νοιάζονται μόνο να γίνουν TikTok viral και το legacy που θα αφήσουν θα κρατήσει το πολύ μία εβδομάδα.
Η 3η σεζόν λοιπόν, κρατά πολλά από αυτά τα στοιχεία. Η σκηνοθεσία και η υποκριτική (σχεδόν όλο το καστ είναι υποψήφιο για βραβείο Emmy) διατηρούν τον πήχη ψηλά, ενώ η ιστορία συνοδεύεται από παράνομες ποσότητες foodgasm, με τα πιάτα και τις συνταγές να αποτελούν σχεδόν νέο μέρος του καστ. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι των καινούργιων επεισοδίων, σε τέτοιο βαθμό που κάποιοι το χαρακτηρίζουν κουραστικό.
Γενικότερα η 3η σεζόν είναι ένα γκουρμέ πιάτο, με πολλά όμως συστατικά.
Κόντρα δηλαδή στον κανόνα της μινιμαλιστικής εικόνας που κρατούν αυτά τα σερβιρίσματα, τα νέα επεισόδια επιδιώκουν να εντυπωσιάσουν με την σκηνοθεσία, τον ρυθμό, τους διαλόγους, το βάθος των χαρακτήρων και της ιστορίας, αλλά το αποτέλεσμα βγαίνει κάπως… υπερφορτωμένο.
Από την άλλη, γι’ αυτό ξεχωρίσαμε τη συγκεκριμένη σειρά. Η νευρικότητά της, τέτοια που θες να την κουμπώσεις μερικά ζαναξάκια, αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της προσωπικότητάς της. Τη μία οι ρυθμοί ανεβαίνουν, την άλλη πέφτουν, το ένα επεισόδιο είναι καλύτερο, ένα άλλο πιο ανιαρό, overall όμως, η επίγευση που σου μένει είναι θετική. Κι από άποψη μαγειρικής να το δεις, αυτό δε συμβαίνει συνήθως; Όσο γεύεσαι τα συστατικά σε μια μπουκιά, δεν είσαι σίγουρ@ αν σ’ αρέσει ή όχι. Όταν όμως τελειώνεις και μένεις με τη γεύση, καταλήγεις ότι σ’ άρεσε αυτό που έφαγες.
Τα δύο επεισόδια που ξεχώρισα
Όπως είναι ξεκάθαρο, το ενδιαφέρον μου δεν ήταν το ίδιο αμείωτο σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Σε κάποιες φάσεις βρήκα τον εαυτό μου να πατάει fast forward (guilty, sorry), αλλά ήταν και άλλες που πήγαινα πίσω μία σκηνή για να την ξαναδώ από την αρχή.
Τα δύο επεισόδια που ξεχώρισα, ήταν εκείνο της Tina (#6) και το τελευταίο (#10). Οι περισσότεροι θα σου πουν πως το 8ο ήταν αυτό που κουβάλησε όλη τη σεζόν, κυρίως γιατί επέστρεψε η θρυλική Jamie Lee Curtis, αλλά δεν ταυτίζομαι με τη συγκεκριμένη άποψη.
Το αφιέρωμα στη μαγείρισσα Tina είναι το διάλειμμα από την αποπνικτική και χαοτική κουζίνα, που σε φέρνει σε απόλυτη επαφή με τα συναισθήματά σου, καθώς προσπαθείς να χώσεις με κάποιον τρόπο το χέρι σου μέσα στην οθόνη, να της τρίψεις την πλάτη και να της πεις ότι όλα θα είναι εντάξει. Ταυτόχρονα, επανέρχεται και ο εκλιπών Mickey, ο αδερφός των Natalie και Carmen και ιδιοκτήτης του πρώην The Beef, σε μια σύντομη εμφάνιση που του εξασφάλισε όμως υποψηφιότητα για Emmy.
Τέλος, ένα unpopular opinion είναι ότι το τελευταίο επεισόδιο – το πρώτο μέρος του τουλάχιστον -… έφαγε! Νιώθεις σαν να κάθεσαι @ ίδι@ στο τραπέζι με μια ομάδα καταξιωμένων σεφ, ως καλεσμέν@ σε ένα από τα κορυφαία εστιατόρια της πόλης. Η ροή του διαλόγου, η υποκριτική των ηθοποιών, η κίνηση της κάμερας, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σε πείσει ότι αυτό που παρακολουθείς δεν είναι μια αληθινή συζήτηση μιας πραγματικής παρέας επαγγελματιών, που με κάποιο τρόπο έφτασε στη μικρή οθόνη.
Οι χαρακτήρες στηρίχτηκαν στο χτίσιμο των προηγούμενων σεζόν και δεν έδωσαν κάτι παραπάνω
Αν κάτι δεν μπορεί να καταλογίσει κανείς στο ‘The Bear’ είναι ότι τεμπελιάζει. Βρίσκεται μόνιμα σε εγρήγορση, μέχρι που φτάνουμε… στην ανάπτυξη των χαρακτήρων της 3η σεζόν. Νιώθω πως αν μέχρι τώρα οι χαρακτήρες ήταν ο βασικός κορμός και η κουζίνα με τις συνταγές της το subplot, στην 3η σεζόν οι ρόλοι αντιστράφηκαν.
Πέρα από κάποια μικρά σημεία, οι πρωταγωνιστές παρέμειναν σχεδόν στάσιμοι, για να παραχωρίσουν τηλεοπτικό χρόνο στα πιάτα. Η Sydney για παράδειγμα, έβγαλε μια ολόκληρη σεζόν με δεύτερες σκέψεις για ένα συμβόλαιο και μια άλλη, ελκυστικότερη, πρόταση για δουλειά. Ο Carmen από την άλλη, στοιχειώνεται συνεχώς από τα φαντάσματα του παρελθόντος και γενικά, οι εξελίξεις είναι ελάχιστες. Λες και συμβαίνει επίτηδες, για να έχει με τι να ασχοληθεί η 4η σεζόν.
Το season 3 του ‘The Bear’ όμως, παραμένει καλύτερο από πολλές καινούριες σειρές κι αυτό δύσκολα θα αλλάξει. Είναι η βάση της σειράς τέτοια, που ο λόγος για τον οποίο λαμβάνει ορισμένα αρνητικά σχόλια, είναι γιατί κρίνεται αυστηρότερα. Άλλωστε, ένα φαγάδικο δεύτερης κατηγορίας δε θα αξιολογούνταν ποτέ με σκοπό να λάβει αστεράκι Μίσελιν. Όταν οι άλλοι έχουν υψηλές προσδοκίες, τότε είναι που γίνονται αυστηρότεροι.
