Κάτι που σίγουρα δεν έχουμε προσέξει με γυμνό μάτι είναι ότι η Σελήνη απομακρύνεται συνεχώς από τη Γη. Αν μπορούσαμε να το αντιληφθούμε με κάποιον τρόπο, θα ήταν μέσω του χρόνου.
Οι επιστήμονες το κάνουν χάρη σε ανακλαστήρες που τοποθετήθηκαν στην επιφάνεια του φεγγαριού τις δεκαετίες του 60′ και του 70′, οι οποίοι μετρούν την απόσταση μεταξύ Γης και Σελήνης. Έτσι λοιπόν, διαπιστώθηκε ότι κάθε έτος, ο δορυφόρος του πλανήτη μας απομακρύνεται 3,8 εκατοστά. Αμελητέο νούμερο αν σκεφτείς τους τρελούς αριθμούς που υφίστανται στο σύμπαν.
Παρ’ όλα αυτά, η μικρή αυτή… οπισθοχώρηση σε βάθος χρόνου δημιουργεί αλλαγές. Από τη μία, αυτό την κάνει να φαίνεται μικρότερη, αλλά τόσο ελάχιστα που δεν πρόκειται να το αντιληφθούμε με γυμνό μάτι, ενώ από την άλλη, προκαλεί αναταραχές στο χρόνο.
Αυτό εξηγείται από τον εξής ισχυρισμό των επιστημόνων: Η Σελήνη είναι κάπου 4,5 δισεκατομμυρίων ετών (οι τρελοί αριθμοί του σύμπαντος που λέγαμε) και βρίσκεται 385.000 χλμ μακριά από τον πλανήτη μας. Ωστόσο, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ‘Proceedings of the National Academy of Sciences’, λόγω των παλιρροϊκών δυνάμεων μεταξύ των δύο πλανητών, ο φυσικός δορυφόρος μας, αν και με αργό ρυθμό, απομακρύνεται από τη Γη κατά περίπου 3,82 εκατοστά τον χρόνο, προκαλώντας πιο αργή περιστροφή της γύρω από τον άξονά της. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι πριν από 1,4 δισεκατομμύρια χρόνια, μία ημέρα είχε διάρκεια μόλις 18 ωρών.
Η μικρή αυτή διαφορά των ωρών μέσα σε 1,4 δισ. έτη δείχνει πόσο αργή είναι η μεταβολή, αλλά και πάλι, αυτό σημαίνει ότι στο μέλλον το 24ωρο θα είναι κάτι παραπάνω από 24ωρο. Οι επιστήμονες ήδη διαπιστώνουν ότι οι ημέρες στη Γη γίνονται όλο και μεγαλύτερες λόγω αυτού του φαινομένου.
Ενώ σύμφωνα με τον καθηγητή Stephen Meyers, συν-συγγραφέας μελέτης του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Madison:
«Καθώς η Σελήνη απομακρύνεται, η Γη μοιάζει με έναν περιστρεφόμενο αθλητή του καλλιτεχνικού πατινάζ που επιβραδύνει καθώς τεντώνει τα χέρια του».
Μία από τις φιλοδοξίες μας ήταν να χρησιμοποιήσουμε την αστροχρονολογία για να πούμε τον χρόνο στο πιο μακρινό παρελθόν, να αναπτύξουμε πολύ αρχαίες γεωλογικές κλίμακες χρόνου. Θέλουμε να είμαστε σε θέση να μελετήσουμε πετρώματα ηλικίας δισεκατομμυρίων ετών με τρόπο που να είναι συγκρίσιμος με τον τρόπο που μελετάμε τις σύγχρονες γεωλογικές διεργασίες.
Η αστροχρονολογία είναι η μέθοδος σύνδεσης της αστρονομικής θεωρίας με τη γεωλογική παρατήρηση. Το 2022, ο καθηγητής Meyers εργάστηκε με την ομάδα του για να κοιτάξει πίσω στο παρελθόν της Γης και να αναδημιουργήσει πώς πιστεύει ότι έμοιαζε παλαιότερα το ηλιακό σύστημα. Οι ερευνητές μελέτησαν ιζήματα από έναν βραχώδη σχηματισμό ηλικίας 90 εκατομμυρίων ετών. Με αυτόν τον τρόπο η ομάδα φέρεται να ανακάλυψε τους κλιματικούς κύκλους της Γης.
Πηγαίνοντας πολύ μπροστά τώρα, η Γη θα γίνει μάρτυρας της τελευταίας ολικής έκλειψης Ηλίου σε 600 εκατομμύρια έτη, οπότε έχει γενικά το χρόνο της. Ενώ επίσης ο Ήλιος θα αρχίσει να μπαίνει στη φάση διόγκωσης και θα γίνει κόκκινος πολύ πριν η Σελήνη σταματήσει να απομακρύνεται από τη Γη.
