Βρισκόμαστε τέλη Αυγούστου κι αν κάτι ξέρουμε καλά είναι ότι η επιστροφή απ’ το νησί και το χωριό πονάει πολύ. Η αυλαία των διακοπών είναι τόσο ψυχοφθόρα, που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν όντως άξιζε να μπεις στον κόπο για να πληγωθείς τόσο στο τέλος.
Αν το σκεφτείς, αυτό που μας λείπει τόσο όταν γυρίζουμε στη βάση μας και που ευχόμαστε κατά κάποιον τρόπο να κουβαλούσαμε μαζί μας, είναι ο αέρας των διακοπών. Αυτή την ανέμελη αύρα της θάλασσας που συναντά τη μυρωδιά των πεύκων και συνοδεύεται από το τραγούδι των τζιτζικιών. Τον κρυφό αυτό πόθο μας λοιπόν, ο Antonio D’Elia τον μετέτρεψε σε επιχειρηματική ιδέα και τώρα βγάζει το χαρτζιλίκι του!
Ο Ιταλός φοιτητής ακολουθώντας τα βήματα των Ναπολιτάνων του Σπακανάπολι πριν από μερικά χρόνια, σκέφτηκε να δημιουργήσει μια πρωτότυπη και φθηνή επιλογή για σουβενίρ, η οποία έμελλε τελικά να γίνει το αγαπημένο των τουριστών.
Όπως ο ίδιος λέει: «Η ιδέα είναι εμπνευσμένη από μια αμερικανική επιχείρηση που πριν μερικά χρόνια πακετάριζε τον αέρα μεγάλων αμερικανικών πόλεων σε μεταλλικά κουτιά».
«Στην πραγματικότητα βάζουν αέρα μέσα, περιγράφοντας την προέλευσή του. Επανέφερα την ιδέα αυτή σε μια προφανώς ειρωνική εκδοχή. Ήθελα να φτιάξω ένα μικρό αναμνηστικό που θα ήταν διαφορετικό από τα συνηθισμένα και θα έφερνε χαμόγελα», εξηγεί στη La Repubblica.
Τα βαζάκια πωλούνται για λίγα ευρώ και έχουν εγκλωβισμένο αέρα από συμβολικές τοποθεσίες της ακτογραμμής του Porto Cesareo. Συγκεκριμένα, υπάρχουν τρεις τύποι αέρα: Ο πρώτος είναι το ‘nanzi la turre’, δηλαδή μπροστά από τον πύργο, το γραφικό σημείο του πύργου του San Tommaso στο Torre Lapillo, ο δεύτερος ονομάζεται ‘la sapunara’ από το όνομα του ιστορικού κολπίσκου του Torre Lapillo και ο τρίτος τύπος αέρα είναι το ‘ientu ti tramuntana’, δηλαδή ο άνεμος τραμουντάνα, που κάνει το Ιόνιο ήρεμο και κρυστάλλινο.
Τα βάζα πωλούνται σε συγκεκριμένα μπαρ του παραθαλάσσιου θέρετρου και όπως είπαμε, σημειώνουν επιτυχία. Κι αν απορείτε ποιος θα έδινε λεφτά για ένα βαζάκι με κοπανιστό αέρα, θυμηθείτε ότι κόσμος έχει πληρώσει για βαζάκια με τα αέρια μιας τύπισσας…
Όπως σημειώνει ακόμα ο Antonio: «Κάθε βάζο, αφού συσκευαστεί, λαμβάνει το δικό του ειδικό άρωμα, μια μέθοδος που παραμένει άκρως απόρρητη όπως στις μεγάλες εταιρείες». Σίγουρα πιο δελεαστικό από το να μυρίζεις τα αέρια της προαναφερθείσας.
